تهیه نانو الیاف پلیمری کیتوسان/ PEO و افزودنی موپیروسین با استفاده از روش الکترویسی جهت استفاده در پوشش زخم های سطحی

زمینه و اهداف: یک پوشش مناسب برای زخم باید زیست سازگار ،زیست تخریب پذیر ،تسریع کننده ترمیم و بهبودی زخم و... باشد. در این مطالعه برای یافتن و ارتقاء روش جدید با استفاده از فناوری نانو تلاش برای تهیه الیاف از مخلوط پلیمری و موپیروسین در اندازه نانو و بررسی تاثیرات انها بر روی باکتری استافیلو کوکوس اورئوس و روند ترمیم زخم های سطحی بود. روش بررسی: نسبت های مختلفی از مخلوط کیتواسان و PEO تهیه شد و پس از تهیه الیاف با استفاده از دستگاه پرتابل الکترو ریسی، از هر کدام از تصاویر SEM گرفته شد. در امرحله بعد پس از افزودن موپیروسین به مخلوط مجددا الیاف و تصاویر تهیه شد.در مرحله سوم تست های باکتریولوژیکی برای بررسی تاثیرات عوامل دخیل در مخلوط ها انجام شد.نهایتا تست های حیوانی بر روی رت انجام شد. یافته ها: بهترین نتایج از مخلوط های 80/20 و 90/10 کیتوسان /PEO برای تهیه نانو الیاف حاصل شد که الیافی یکدست با کمترین گره را تولید کردند.با حذف دی متیل سولفوسید،شکل مناسبی از الیاف بدست نمی امد.با افزودن موپیروسین ،الیاف ماندگاری بدست نیامد و تنها پوششی بسیار نازک ی بر روی سطح مورد نظر ایجاد شد. در تست های باکتریولوژی حساسیت باکتری استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به عوامل دخیل از جمله کیتوسان و مخلوط ان با PEO و موپیروسین تایید گردید.در تست های حیوانی تاثیر مفید عوامل فوق بر روند ترمیم زخم نیز مشخص شد. نتیجه گیری: از مخلوط کیتوسان / PEO و موپیروسین به دلیل داشتن اشاره شده در بالا می توان برای تهیه پوشش زخم های سطحی استفاده نمود.از این پلیمر ها میتوان به خوبی نانو الیاف و پوشش های بسیار نازک بر روی سطوح مورد نظر از جمله زخم های سطحی تهیه نمود.